برداشت های سیاسی یک رزمنده سایبری

برداشت های سیاسی یک رزمنده سایبری

ما با ولایت زنده ایم .... تا زنده ایم رزمنده ایم
برداشت های سیاسی یک رزمنده سایبری

برداشت های سیاسی یک رزمنده سایبری

ما با ولایت زنده ایم .... تا زنده ایم رزمنده ایم

از ساده زیستی امام تا حرم امام

حتی دشمنان حضرت امام(ره) هم نتوانسته‌اند زهد و ساده‌زیستی ایشان را نفی کنند؛ پس درباره‌ی ساخت حرم مجلل برای ایشان نباید اذهان را نسبت به امام(ره) مخدوش کرد بلکه پاسخش را از عاملان اینکار مطالبه کرد.

سیره امام

یک- در گرمای طاقت‌فرسای نجف، وقتی خواستند برای منزل امام خمینی –رحمةالله‌علیه- یک کولر، تهیه کنند ایشان به شدت مخالفت کردند و گفتند: «شما دست به یکی کردید تا مرا جهنمی کنید»! و دست‌آخر و با اصرار دوستان، به پنکه راضی شدند؛ و یا زمانی که عده‌ای خواستند زیلوهای فرسوده‌ی منزل ایشان را تعویض کنند، امام(ره) گفت: «مگر منزل صدراعظم است؟!» و مانع این‌کار شدند. [1]
دو- اگر قرار بر بازخوانی مطالبی از این دست، باشد باید نوشتار طولانی و زمان زیادی را اختصاص داد؛
عزیزان را ارجاع می‌دهم به کتابها و نوشته‌های مرتبط تا بدانند شیوه و سیره‌ی دائمی آن بزرگوار، استفاده از حداقل امکانات زندگی و پرهیز از تجمل‌گرایی و اسراف بوده است.
سه- اما اینکه چرا مقبره و حرم امام خمینی(ره)، اشرافی و پر زرق و برق ساخته شده و هیچ سنخیتی با نوع زندگی آن بزرگوار ندارد را نباید به پای امام(ره) و اندیشه‌ی امام(ره) نوشت؛ چون این مقبره و حرم را افراد دیگری ساخته‌اند که ظاهرا درک درستی از بازتاب و آثار چنین اقدامی نداشته‌اند. پس اینکه حرم امام(ره) را با قبر فلان شخصیت در فلان کشور، مقایسه  و بخواهیم از این طریق، فکر و اندیشه‌ی بلند بنیانگذار جمهوری اسلامی را مخدوش نماییم حتما کار غیرعقلایی و نادرستی خواهد بود اما اگر هدف از این مقایسه، تذکر به عاملان این اقدام باشد، حتما پسندیده و ان‌شاالله اثرگذار خواهد بود.
نکته: بیان این مطلب هم خالی از فایده نیست که اصل وجود یک مرکز فرهنگی بزرگ، زیبا و باشکوه با محوریت مرقد مطهر امام راحل، امری منطقی و پسندیده است چون تا سال‌ها مردم به این مکان، رفت‌وآمد خواهند داشت و از مزایای آن بهره خواهند برد؛ اشکال موجود صرفا مربوط به هزینه‌های غیرضروری انجام شده است.

----------------------------

منبع : پایگاه اینترنتی رهروان ولایت

پی‌نوشت:

 [1] خاطرات آیت الله مسلم ملکوتی، چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه 185

امیر کبیر ، بزرگمرد تاریخ ایران

20 دیماه سالروز شهادت امیر کبیر ...


میرزا محمد تقی‌خان فراهانی (زاده: ۱۱۸۶ هزاوه اراک، درگذشته: ۲۰ دی ۱۲۳۰ کاشان) مشهور به امیرکبیر، یکی از صدراعظم‌های ایران در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار بود.
امیرکبیر پس از این که با دسیسهٔ اطرافیان شاه از جایگاه خود برکنار و به کاشان تبعید شد، در حمام فین به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید. پیکر وی در شهر کربلا به خاک سپرده شده‌ است.
اصلاحات امیرکبیر اندکی پس از رسیدن وی به صدارت آغاز گشت و تا پایان صدارت کوتاه او دنبال شد. مدت صدارت امیر کبیر ۳۹ ماه (سه سال و سه ماه) بود.

 

ادامه مطلب ...

نوش دارو به سبک رییس جمهور

کم کم حقیقت را خواهند فهمید!

به دنبال آنکه مسئولین آمریکا اذعان داشتند که ایران به برجام متعهد بوده اما بازهم تحریمها را افزایش خواهند داد ؛  حسن روحانی اعلام کرد: «آمریکا که بسیاری از تعهداتش همچون تعهد پاریس، تعهد با کوبا و قرارداد با آمریکای شمالی و آسیای شرقی را زیر پا گذاشته است نمی‌تواند مروج حقوق بشر، قانونگرایی و ثبات و امنیت در جهان باشد...»

عوامفریبی گزینشی از سخنان علی (ع)

5 نکته درباره سخنان رئیس‌جمهور درباره ولایت امیرالمومنین

گویی غربت امیرالمومنین تمامی ندارد. میلیون ها نفر در این ایام مشغول عزاداری در رسای امیرالمومنین هستند اما رئیس جمهورشان به صراحت به تقطیع کلام امیرالمومنین در خطبه 92 نهج البلاغه پرداخت و گفت: امیرالمومنین مبناء ولایت را نظر مردم می‌داند.

 

ادامه مطلب ...

ماجرای تلخ نفوذ

Image result for ‫اعدام شیخ فضل الله‬‎


فاجعه بزرگ قرن

در سال 1337 قمری فاجعه ای عظیم رخ داد و استعمار خارجی همراه با روشنفکران خود فروخته، مجتهد طراز اول تهران یعنی آیه اللَّه شیخ فضل اللَّه نوری را با بدترین وضع به چوبه دار آویختند. شیخ که در سن 68 سالگی به شهادت رسید خواهان مشروطه مشروعه بود و با مشروطه ای که با نظر غربزده ها و به دور از حقیقت اسلام باشد مخالفت شدید داشت. او به شهادت رسید امّا عبرت بزرگی گردید تا دیگر بار چنین جنایت هولناکی تکرار نگردد. اینک ماجرای شهادت آن فقیه شهید را نقل می کنیم:

  ادامه مطلب ...

امام خمینی زنده است




خمینی نمرده است و هرگز نمی میرد.
امامی که در عصر جاهلیّت مدرنِ واپسین سال های قرن بیستم،
پیامبرانه به پا خاست و انقلابی را علم کرد که «بزرگ معجزه خمینی» لقب گرفت.

امامی که سیاستش عین دیانت و اجتهادش عین جهاد بود.
امامی که زهد و عرفان و سلوک معنوی را با قاطعیّت و حماسه
انقلابی درآمیخت و فقاهتِ ژرف مدارانه را همدوش قرائت نوگرایانه از
مفاهیمی دینی و دنیوی بر اریکه احکام حکومتی نشانید
و راه ها و گره های کور را به سرانگشتِ تدبیر فکر گشود.

امامی که نه فقط به «شیعه» و «اسلام» و «ایران»؛
بلکه به انسانیّت می اندیشید و می کوشید تا دریچه ای به فضای
لایتناهی «غیب»، در افق «شهادت» انسان بگشاید.

امامی که برای امّت اسلامی نه فقط «مرجع» و «رهبر» و «پدر»،
که الگوی «صبر» و «استقامت» و «ایثار» و «عمل به تکلیف» الهی بود.

امامی که در واژه واژه ایمانمان به مدد بیان الهی اش، روح دمید
و تحجّر در فکر و عمل را به هُرمِ مَشی متعادل و متعالی اش گرمی بخشید.

امامی که مبشّر بزرگ بیداری بود و به پیروان ادیان الهی جسارت
دفاع از دین در عصر حاکمیّت الحاد را هدیه کرد.

امامی که خُلْقش، اخلاق را مدرّس، زهدش، پارسایی را رهبر
و ذوقش، شعر و ادب را زیور بود.

امامی که بر سفره کرامت نفسش فقیر و غنی را به یک
چشم می دید، بلکه یک تار موی کوخ نشینان را با زنجیرهای
زرّینِ بافته توهّمِ کاخ نشینان عوض نمی کرد.

امامی که همچون مولایش امیر مؤمنان علیه السلام ، هماره
حق را به «حقوق مردم» می داد، «بیت المال» را عظیم می شمرد و
به «طلحه» و «زبیر» در پرتو شمع فروزان آن، اجازه نشستن و حرمت شکستن نمی داد.

امامی که در رویارویی با انحرافات، لبریز از غیرت دینی
و در میادین دفاع از کلمه حق، مَثَل اعلای شورآفرینی بود.

امامی که در عرصه های خوف و خطر، «اقیانوس آرامِ»
دل و جانش، تمثّلی از کریمه «یا ایّتها النفس المطمئنّة» بود.

امامی که از تعلّقات دنیا رسته، در همه حال به نصرت حق امید بسته
و به منبع لایزال فیوضات غیبی پیوسته بود.

امامی که:
یک دهان خواهم به پهنای فلک
تا بگویم شرح آن رشک مَلک

امامی که...




سایت آیه های انتظار - بقلم تقی متّقی

دست بوسی از جنس تملق

دست بوسی سیاسی


اگرچه بوسیدن دست علما و مراجع عظام  به نیت تبرک و نه تملق؛ ریشه در روایات اسلامی دارد، اما بوسیدن دست مقامات اجرایی کشور، حکایتی است که ریشه یابی آن می تواند در اصلاح فرهنگ کشور موثر باشد.  


آیت‌الله هاشمی رفسنجانی از اولین کسانی بود که بوسیدن دست وی به عنوان یک مقام اجرایی حاشیه‌ساز شد. سنتی نامیمون که در زمان رؤسای جمهور بعدی نیز اتفاق افتاد؛ با این تفاوت که واکنش هاشمی در مقابل افرادی که اقدام به این عمل می کردند مورد انتقاد واقع می‌شد.


گزارشی از بوسه های معروف بر دستان روسای جمهور/ خاطره شنیدنی از رهبر انقلاب

شاید جالب‌ترین بوسه بر دستان آقای هاشمی مربوط می‌شود به استاندار وقت کردستان "محمدرضا رحیمی" که بعدها در کسوت معاون اولی دولت دهم به بیان مکرر جملات مبالغه‌آمیز و خارق‌العاده! در وصف محمود احمدی‌نژاد می‌پرداخت.

پس از دوران ریاست جمهوری هاشمی، عکس‌های معدودی نیز از بوسیدن دست سایر رؤسای جمهوری منتشر شد که بعضاً واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشت.
 
ادامه مطلب ...

امام خامنه ای از نگاه خوبان

ولایت

شهید صدوقی:

در سال 56 به اتفاق آقای صدوقی و تعدادی از آقایان دیگر، تصمیم گرفتیم برویم به افرادی که در تبعید هستند، سری بزنیم. چون مقام معظم رهبری به ایرانشهر تبعید شده بودند، خدمت ایشان رسیدیم. به امامت آقای صدوقی نماز مغرب و عشا را خواندیم. من شنیده بودم که در سمت ایرانشهر، کفش‌های خوبی تولید می‌شود، لذا تصمیم گرفتم به بازار بروم و یک جفت کفش بخرم. کارم یک الی دو ساعت طول کشید. به خانه آقای خامنه‌ای تلفن زدم که دیگر آقای صدوقی و آقای خامنه‌ای برای صرف غذا منتظر من نباشند و شام را میل کنند. وقتی برگشتم دیدم این دو بزرگوار هنوز مشغول بحث هستند. من وارد که شدم، آقای صدوقی به من گفت: "ماشاءالله، ماشاءالله این آقای سید‌علی آقا خیلی مُشت‌شان پر است. " صبح روز بعد رفتیم چابهار برای زیارت آقای مکارم؛ در این فاصله، اسم آقای خامنه‌ای از دهان آقای صدوقی نیفتاد؛ از بس مجذوب ایشان شده بود.

بعد از زیارت آقای مکارم، گفتم کنار دریا برویم تا مدتی استراحت کنیم. ایشان گفت من می‌خواهم برگردم پیش آقای خامنه‌ای و بعد حدود دو ساعتی با هم بحث کردند. از لحاظ علمی آقای خامنه‌ای، مورد تأیید صددرصد آقای صدوقی بود.

در زمان انقلاب، بین حزب جمهوری اسلامی و امام جمعه بندرعباس اختلافی در گرفت. آقای صدوقی به من گفتند تا درباره اختلاف آن‌ها، گزارشی بیاورم. بعد از تهیه و دادن گزارش آن به آقای صدوقی، ایشان پرسیدند: کی به تهران می‌روی؟ گفتم فردا. ایشان پاکتی را به من دادند. پشت پاکت نوشته بود: "تقدیم به محضر مبارک آیت‌الله‌ العظمی آقای خامنه‌ای " پسر آقای صدوقی اعتراض کردند که آیا ایشان به مقام آیت‌اللهی رسیده‌اند؟ آقای صدوقی از بالای عینک به پسرش نگاه کرد و گفت: "بله که آیت‌الله‌ هستند. "(حجت‌الاسلام راشد یزدی)

 

ادامه مطلب ...